جنسیت زدگی نشانه ها در خود - نگاره های زنان (مطالعۀ موردی: آثار هنرمندان پسامدرن)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، گروه هنر، موسسه آموزش عالی طبری، بابل، ایران

2 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه هنر، موسسه آموزش عالی طبری، بابل، ایران

10.22034/scart.2024.140617.1452

چکیده


کارکرد نظام‌های زبانی که یک پیام را توسط نشانه‌ها منتقل می‌کنند، تثبیت واقعیت و طبیعی‌سازی آن بوده که این امر خالی از ایدئولوژی و لایه‌های معنایی نمی‌باشد و افراد یک جامعه به جهت دریافت پیام، نشانه‌ها را در قالب قراردهای فرهنگی می‌آموزند. بازنمایی تصویری از طریق نظام زبانی بصری در طول تاریخ ایده‌ها و باورهایی از تمام امور، نظیر جنسیت و هویت را پدید آورده است و جامعه آن‌ها را فرا گرفته است. هنرمندان پست‌مدرن که همواره در پی ساختارشکنی و آشنایی‌زُدایی هستند، در آثار خود به نقد باور‌های طبیعی‌سازی شده‌در جامعه، از طریق بازنماییِ هنجارشکن و نامتعارف، می پردازند. در این پژوهش خودنگاره‌های عکاسان پست‌مدرن که توسط دال‌های بصری ، قراردادهای از پیش‌تعیین شده‌ی هویت و جنسیت را به چالش کشیدند، مورد توجه قرار گرفته و با اتکا به دیدگاه اُمبرتو اِکو تحلیل شده است. هدف از این کار کشف لایه‌های معنایی و وجوه اشتراکِ آثار و واسازی ایماژهای مسلط هویت و جنسیت در عصر حاضر است. نمونه مورد مطالعه، خودنگاره‌های سه عکاس پست‌مدرنِ زن، سیندی شرمن، کلود کائون و جیلیان ورینگ می‌باشد. نتایج نشان می دهد که خوانش عکس غالباً امری بین الاذهانی است و کیفیت خوانش به حلقه خوانندگان وابسته است. به علاوه، فهم متن همواره نوعی غیرطبیعی‌سازی آن است. نتایج همچنین بیانگر آن است که آثار مورد بحث صرفاُ ارجاع به خود نبوده و در آن‌ها از رمزگانی بهره برده شده که بر جنسیت‌زده بودن نحوه بکارگیری نشانه‌ها در بازنمایی زن تأکید دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Sexualization of signs in women's self-portraits (Case study: works of postmodern artists)

نویسندگان [English]

  • Atie Nataj Majd 1
  • Shaghayegh Yaghoubi 2
1 Assistant professor, Department of Art, Tabari Institute of Higher Education, Babol, Iran
2 M. A. Student of Art Research,, Department of Art, Tabari Institute of Higher Education, Babol, Iran
چکیده [English]

The function of language systems that convey a message through signs is to stabilize reality and naturalize it, which is not devoid of ideology and layers of meaning, and the people of a society learn signs in the form of cultural conventions in order to receive the message. Image representation through the visual language system throughout history has created ideas and beliefs about all matters, such as gender and identity, and society has embraced them. Postmodern artists, who are always looking for deconstruction and defamiliarization, in their works criticize the naturalized beliefs in society through unconventional and unconventional representation. In this research, the self-portraits of postmodern photographers, who challenged the predetermined conventions of identity and gender by visual signs, were taken into consideration and analyzed based on Umberto Eco's point of view. The purpose of this work is to discover the layers of meaning and commonalities of the works and to deconstruct the dominant images of identity and gender in the present era. The studied sample is the self-portraits of three female postmodern photographers, Cindy Sherman, Claude Caon and Jillian Waring. The results show that photo reading is often an intersubjective affair and the quality of reading depends on the circle of readers. In addition, understanding the text is always a form of its denaturalization. The results also show that the discussed works are not only self-referential and they use codes that emphasize the gendered nature of the way signs are used in the representation of women.

کلیدواژه‌ها [English]

  • deconstruction
  • defamiliarization
  • self - portraits
  • sexualization
  • post-modern
احمدی، بابک (۱۳۹۹). از نشانه‌های تصویری تا متن. تهران: نشر مرکز.
احمدی، بابک (۱۳۸۵). ساختار و تأویل متن جلد ۱. تهران: نشر مرکز.
اِکو، اُمبرتو (۱۳۹۹). نشانه‌شناسی. ترجمه پیروز ایزدی، تهران: ثالث.
برجر، جان (۱۳۹۵). شیوه‌های دیدن. ترجمه زیبا مغربی، تهران: شورآفرین.
بیت، دیوید (۱۳۹۵). مفاهیم عکاسی. ترجمه محمدرضا رئیسی و مارال زیاری، تهران: حرفه نویسنده.
تینتز، سوزان (۱۳۸۵). گیلیان ورینگ. ترجمه پدرام دیبازر، نشریه تندیس، ۸۵، ۲۶.
حسن‌پور، مهناز و محمدی وکیل، مینا (۱۴۰۰). مطالعه چندگانگی هویت در آثار سیندی شرمن با رویکرد روانکاوانه فروید. جلوه هنر، ۳۰، ۳۳ ـ ۴۷.
حکیم، اعظم و کاتب، فاطمه (۱۳۹۷). تحلیل تاریخی ـ جنسیتی نقاشی‌هایی برگرفته از روایت جودیت با تأکید بر اثر فلورانسی آرتمیزیا جنتیلسکی. جلوه هنر، 10 (2)، ۱۷ ـ ۲۶.
دانسی، مارسل (۱۳۹۶). فهم نشانه‌شناسی رسانه‌ها. ترجمه گودرز میرانی، بهزاد دوران، تهران: انشارات علمی و فرهنگی.
رحیمی، فاطمه (۱۳۹۰). جایگاه متن، مؤلف و خواننده از دیدگاه اُمبرتو اِکو. ادب­پژوهی، 18، ۱۲۵ ـ ۱۴۳.
زین‌العابدینی، پیام و شفیعیون، حوری (۱۴۰۲). کلیشه‌سازی جنسیتی و بازنمایی زنان در سینمای ایران. فصلنامه علمی جامعه‌شناسی فرهنگ و هنر، 5 (2)، ۱۹ ـ ۳۵.
ضیمران، محمد (۱۳۸۲). درآمدی بر نشانه‌شناسی هنر. تهران: نشر قصه.
عباسلو، احسان (۱۳۹۱). نقد روانشناختی. کتاب ماه ادبیات، ۱۷۸، ۱۰۹ ـ ۱۱۵.
کریمی، جلیل؛ قلی‌پور، سیاوش و علیمرادی، زینب (۱۳۹۹). بازنمایی هویت زن در ضرب‌المثل‌های «لکی». فصلنامه علمی جامعه‌شناسی فرهنگ و هنر، 2 (4)، ۶۵ ـ ۸۸.
گرت، استفانی (۱۳۹۷). جامعه‌شناسی جنسیت. ترجمه کتایون بقایی، تهران: نشر نی.
لوئیس، اِما (۱۴۰۰). گرایش‌های عکاسی. ترجمه مینا جمال‌سی‌سی، تهران: کتاب آبان.
مک‌آفی، نوئل (۱۴۰۰). ژولیا کریستوا. ترجمه مهرداد پارسا، تهران: نشر مرکز.
میتفورد، میراندابوروس (۱۳۹۶). دایرةالمعارف مصور نمادها و نشانه‌ها. ترجمه معصومه انصاری و حبیب بشیرپور، تهران: نشر سایان.
 
References
Goffman, E. (1976). Gender advertisement, The Society for the Anthropology of Visual Communication, USA.
Gravano, V. (2009). Explorations, Simulations: Claude Cahun and Self Identity. European Journal of Women`s Studies, 16, 353 – 371.
Gumpert, L. (1999). Grey Art Gallery. New York university.
Fantuzzi, A. (2020). Me, Myself and I. The Self-Portrait in Postmodern Time. Art Style, Art & Culture International Magazine, 6, 27-42.